Η ψυχή μου πεταλουδίζει στον ανθισμένο ουρανό
1943
Η ψυχή μου πεταλουδίζει στον ανθισμένο ουρανό
Κι εγώ ήμουν δεμένος μέσα στο Άπειρο Φως!
Τότε πόνεσα τη θλίψη της Μοναξιάς
Κι ό,τι μου απόμεινε, το Ιδανικό
πετούσε κι αυτό προς κάποιο αστέρι.
Κάθομαι τώρα συντριμμένος και θρηνώ τ' όνειρό μου
Και ζηλεύω το ζηλευτό σκουλήκι εκείνο
που μες στη λάσπη πλάθει κι ελπίζει
μα που ποτέ δε θ' αξιωθεί τον ουρανό.
5.Χ.43
Μίκης Θεοδωράκης
