Και θα χαθούμε ο ένας για τον άλλον

για πάντα 

λες και μας ρούφηξε η νύχτα

σα σκύλα και μ' άφαντα στόματα.

Ας χωριστούμε αγαπημένη

τώρα που στέκεσαι μεγάλη μπρος μου

κι εγώ μπροστά σου

ας χωριστούμε αγαπημένη

τώρα που τρώμε αντάμα ακόμα

απ' της νιότης το κόκκινο ρόδο

και την καρδιά μας δε μάρανε

των χρόνων το βάρος.

Γι' αυτό κι εγώ σαν θα 'ρθω

και πάλι σιμά σου

δε θα σου πω "σ' αγαπώ"

Δε θα σε πάρω απ' το χέρι

να σε φιλήσω όπως πάντα

ούτε θα σε πάρω απ' το χέρι

να σ' οδηγήσω στο πράσινο δάσος

και κει σαν κάθε φορά να σε φιλήσω

και να σου πω το παραμύθι εκείνο

που κείνη και κείνος

ενώνονται υμνώντας τη χαρά.

Μόνο -θα 'ναι δείλι σαν θα ΄ρθω

στη μελαγχολική την ησυχία

θ' ακουστεί η φωνή μου θλιμμένη

τρεμουλιαστή σαν πεθαμένου ανάσα

και θα πει

"αγαπημένη αντίο"

Και θα χαθώ από μπρος σου

ως χάνεται μακραίνοντας το φως

μες στο σκοτάδι της νύχτας

και θα σβήσεις από μπρος μου

ως σβηούνται οι μορφές

που μας αγκαλιάζουν στις χώρες

των ονείρων μας με το φως

της ημέρας

Και τώρα ας χωριστούμε

γλυκειά μου αγαπημένη

τώρα που 'σαι για με μεγάλη

κι εγώ μεγάλος για σένα.

Τώρα που 'μαστε αντικρύ

σα δυο φωτιές που καίνε

κι εξαγνίζουν κάθε σκέψη

μαυροφόρα κι ανάγκη.

Ας χωριστούμε, αγαπημένη

τώρα που δαγκώνουμε αντάμα

της νιότης το κόκκινο ρόδο

ως το αίμα μας κτυπά δυνατά μες στις φλέβες

και την καρδιά μας δεν μάρανε

ακόμα των χρόνων το βάρος.

Γι' αυτό κι εγώ σαν θα 'ρθω

και πάλι σιμά σου

δε θα σου πω "σ' αγαπώ"

Το όνειρό μου η ζωή μου

θα πετάξει και θα 'ρθει 

η νυχτιά της ημέρας

και κοιτώντας τ' αστέρια

μ' ενωμένα τα χέρια

θε να πούμε βουβοί

της ζωής και της νύχτας

την ωδή με τον ίδιο

τον πρώτο σκοπό:

"Η Δυάδα η Τριάδα

Εκείνος κι εκείνη!

Γελάτε αστέρια

Χαρείτε ουρανοί!

Εγώ 'μαι ο κόσμος

η αρχή και το τέλος!

Φιλιά στα φιλιά

κι όρκοι στους όρκους....

Ζωή μου πού είσαι;

Τ' όνειρό μου η ζωή μου

επέταξε κι ήρθε η νύχτα

της ημέρας.

Σαν έρθει το βράδυ 

και διώξει τη μέρα

θε να 'ρθω κοντά σου

με τ' όνειρό μου.

Με σκυμμένο το βλέμμα

θα σου πάρω το χέρι

με κλεισμένο το στόμα

θα σου πω "σ' αγαπώ".

Τρίπολη,  1941