Οδυσσέας
1943
Γυρίζω! Γυρίζω! Γυρίζω!
Οι πόροι μου ανοίξανε στο πέρασμα της θάλασσας
που 'ρθε και στήθηκε μες στην καρδιά μου.
Κι η καρδιά μου διάβηκε το κορμί μου
κι απλώθηκε σκορπίζοντας μες στην καρδιά του ωκεανού
τη γλυκειά μελωδία του γυρισμού.
Γυρίζω! Γυρίζω! Γυρίζω!
Πίσω από κάθε λουλούδι , κάθε νησί
και κάθε ομορφιά
προβάλλει εμπρός μου όραμα θείο
η μια κι αταίριαστη και πάντα όμοια Ιθάκη
Λες κι όλη η φύση δεν έγινε παρά για να κρύβει
την ομορφιά της σαν τα αδύνατα σύννεφα
την ώρα της δύσης που σκεπάζουν τον ήλιο
για να υψώσουν πιο ψηλά την ομορφιά του.
Γύρω μου, μέσα μου, παντού θάλασσα.
Γελαστή κι αγαπημένη
Καθρεφτίζει τον ήλιο, τ' άστρα και τους περαστικούς γλάρους.
Κάθε κύμα που περνά
με φέρνει σιμώτερά σου.
Όλα όλα είναι γλυκά (πόσο γλυκά!)
ακόμα κι ο πιο αβάσταχτος ο πόνος
όταν με φέρνουν πιο σιμά σου ω Πατρίδα.
Αθήνα, 1943
Odysseus
I return! I return! I return!
My pores opened on my voyage through the sea
that came and took root in my heart.
And my heart passed through my body
and spread wide, sowing in the ocean’s heart
the sweet melody of return.
I return! I return! I return!
Behind every flower, every island
and every lovely thing
the divine vision extends towards me
the one, inimitable, unchanging Ithaca.
You could say that all nature was made only to hide
its beauty like the thin clouds
that cover the sun at sunset
making its beauty more intense.
Around me, in me, everywhere, the sea,
laughing and beloved,
mirrors the sun, the stars and the passing gulls.
Every wave that passes
brings me closer to you.
Every single thing is sweet, so sweet,
even the most unbearable pain
when it brings me closer to you, oh my country.
Athens, 1943.
