Σ’ αγαπώ. Δε μπορεί ναν’ αλλιώς...

1946

Έχω χώμα μαύρο, χώμα ξανθό

ήλιους αιμάτινους, ήλιους λευκούς

καρδιές με ρίζες, ρίζες με φτερά

πόλεις με τάφους, τάφους με ζωή

Στο ‘να μου χέρι το μίσος κρατώ

στ’ άλλο μου χέρι κρατώ την αγάπη.

Δεν είμαι ξωτικό.

Κατοικώ στα γαλάζια νησιά

Και στα κόκκινα πάθη.

Με ξέρεις... Πιο πολύ με νοιώθεις

παρά με ξέρεις.

I have black soil, pale soil

blood-red suns, white suns

hearts with roots, roots with wings

cities with tombs, tombs with life.

I hold hate in one hand

love in the other.

I am not some mythical creature.

I live in pale blue islands

and scarlet passions.

You know me... You sense me

more than you know me.

You know me.

You sense me more than you know me.

Oh, you will tell me

it’s been a long time since we buried Bethlehem

and the anemones on their tombs chatted

to the pale girls of Sion.

I have no demands. I have no demands at all.

Only that you let me see

the sunset in your eyes.

Athens, 1946