Της εξορίας
1947
Θάλασσες μας ζώνουν
κύματα μας κλειούν
σ’ άγριους βράχους πάνω
τα νιάτα μας φρουρούν.
Στείλαν του λαού μας
τ’ άξια τα παιδιά
για να τα λυγίσουν
σε δεσμά βαρειά.
Στων φρουρών το πείσμα
θα σταθούμε ορθοί
στις καρδιές ατσάλι
φλόγα στην ψυχή.
Μάνα μην στενάζεις
μάνα μην θρηνείς
τώρα πέφτουν οι θρόνοι
και τραντάζει η γης.
Η αυγή χαράζει
πάνω στα βουνά
ο εχθρός λουφάζει
φτάνει η λευτεριά.
Χτυπάτε τους αδέρφια
χτυπάτε δυνατά
σαν χτυπάει ο Μάρκος
σειέται γη, στεριά.
Seas Surround Us.
Seas surround us
waves close us in
on the wild rocks
they guard our youth.
They sent our people
the best young men
to weigh them down
with heavy bonds.
We’ll stand up
to the guards’ spite
steel in our hearts
fire in our soul.
Mother, don’t sigh,
mother, don’t lament,
the thrones are falling
and the earth trembles.
Dawn is breaking
on the mountain,
the enemy cowers
freedom has come.
Strike them brothers
strike hard.
When Markos strikes
the earth shakes, the dry land.
