Τώρα που πεθαίνουν τα λουλούδια

1978

τώρα που σωπαίνουν τα πουλιά

μου ‘μειναν στα χείλη τα τραγούδια

ξεχασμένη αγάπη μου, παλιά.

Χώρισαν οι δρόμοι μας μιαν ώρα

φορτωμένοι σύγνεφα βαρειά

μες στους παγωμένους δρόμους τώρα

βάσανο η ζωή μας και καπνιά.

Τώρα περιμένουμε το θάμα

πίσω από το τζάμι το θολό

η κάμαρή μας μοιάζει μ’ ένα κλάμα

φυτεμένο μέσα μας πνιχτό.

Οι δρόμοι μας χωρίσανε για πάντα

μη με περιμένεις στη γωνιά

η άνοιξη μονάχα για τους άλλους

βάσανο η ζωή μας και καπνιά.

Now that the flowers are dying

now that the birds are quiet,

the songs stay on my lips,

forgotten love of my heart.

Our ways parted one day

burdened with heavy clouds

our life anguish and blight

now in the frozen roads.

We wait for the miracle now

behind the dim window-pane;

our pride has become a lament

a stifled cry of pain.

Our ways parted forever

don’t wait on the corner tonight

spring is only for others

our life is anguish and blight.

Included in Journey in the Night, 1978