Μες στην ταβέρνα

1973

Μες στην ταβέρνα

τώρα κάθεσαι και δεν μιλάς

μες στην καρδιά σου

στάλες στάλες πέφτει ο σεβντάς

θυμάσαι τότε

που πετούσες με πλατειά φτερά

τώρα ο καθένας

τη ζωή σου την κλωτσοβολά.

Βγάλε πάλι την ψυχή σου

στο σεργιάνι μες στις γειτονιές

να γιομίσει η ζωή σου

γλυκές φωνές και με πασχαλιές.

Ήσουν ωραίος σαν περνούσες μες στις γειτονιές

στα παραθύρια σιγολιώναν χίλιες δυο καρδιές

μες στην καρδιά σου

κουβαλούσες όλες τις καρδιές

στα όνειρά σου

τ’ αηδονάκια χτίζανε φωλιές.

In the tavern you sit now without speaking

the longing falls drop by drop in your heart

you remember when you flew on broad wings

now everyone kicks your heart about.

Take your soul out again to stroll through the neighborhoods

let your life be filled with sweet voices and lilacs.

You were handsome as you passed through the neighborhoods

at the windows a thousand hearts quietly melted

in your heart you carried all hearts

in your dreams the nightingales built their nests.