Στα ποιήματά μου

Μικρά ταπεινά λουλουδάκια

- κι αν μπορώ να σας πω και λουλούδια-

ω αγνά ξεχασμένα τραγούδια

Χύστε και σεις (αχ και μπορείτε)

μες στη φύση μια μυρωδιά...

Πριν αρχίσω

Σ’ έναν σωρό, πανώρια μαζεμένα

τα υλικά προσμένουν με για να τα πάρω

κι εγώ ο κτίστης καθισμένος

πριν αρχίσω σ’ ερωτώ, ω θεά

θα θελα φτάσω μια φορά

να φτιάσω το παλάτι που θα κάτσεις;

Μ’ αν καταλάβεις πως ποτέ

δεν θα μπορέσω και θα κουραστώ

στο φτειάξιμο απάνω,

ρίξε φωτιά και κάψε με, θεά

πριν σ’ ένα “σταυρό”

σαν τον Χριστό πεθάνω.