Εκείνος ήταν μόνος
1976
Εκείνος ήταν μόνος μες στα πλήθη
εκείνος ήταν μόνος στο κελί
γι’ αυτόν αργά τραγούδησες, πολύ αργά
πολύ αργά, πολύ αργά.
Εκείνος δεν ακούει τη φωνή σου
η αγάπη σου είναι νεκρή γι’ αυτόν
είναι νεκρά τα λόγια κι οι λυγμοί σου
αργά η μνήμη, αργά και το φιλί σου
πολύ αργά, πολύ αργά.
Εκείνος ήταν ήρεμος κι ωραίος
εκείνος ήταν μόνος κι ορφανός
εκείνος ήταν δίκαιος κι απέραντος
σαν ουρανός.
Εσύ φωνάζεις τώρα τ’ όνομά του
στο αίμα του ορκίζεσαι μ’ οργή
περίμενες την ώρα του θανάτου
σαν τη βροχή μας φεύγει τώρα το παιδί
σαν τη βροχή, σαν τη βροχή.
He Was Alone
He was alone in the crowd
he was alone in the cell;
Late, you sang for him, too late
too late, too late.
He doesn’t hear your voice
your love is dead to him
your words are dead, your sobs;
late the memory, late your kiss
too late, too late.
He was calm and handsome
he was alone, an orphan,
he was righteous and boundless
like the sky.
Now you call his name,
you swear a fierce oath on his blood
and wait for the hour of death;
he is leaving us now like the rain
like the rain, like the rain.
