1.- Πώς κρίνεις τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου και την εξέγερση που έγινε τότε κυρίως από ένα μέρος της νεολαίας μας;
 
Μ.Θ. Το αν τα γεγονότα αυτά είχαν βάθος, πλάτος και δυναμική, φαίνεται από τον αντίκτυπό τους σε βάθος χρόνου, δηλαδή σήμερα. Ήταν μια μαζική εξέγερση της μαθητικής (κυρίως) και της φοιτητικής νεολαίας εξ αιτίας των χρόνιων προβλημάτων που ταλαιπωρούν την μονίμως ανάπηρη παιδεία μας, που κορυφώθηκε με τον άδικο θάνατο του νεαρού μαθητή. Πίσω όμως από αυτόν τον ξεσηκωμό που ξεκίνησε με καταλήψεις σχολών και σχολείων υπήρξαν τα κόμματα της Αριστεράς (κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ) και πλήθος από αριστερίστικα γκρουπούσκουλα, των οποίων η ιδεολογικοπολιτική συμβολή δεν έφτανε σε βάθος, αρκούμενη σε μια ριζοσπαστική –αντιδεξιά συνθηματολογία.

Βεβαίως την εξέγερση αυτή την εκμεταλλεύτηκαν ως συνήθως ποικίλες ομάδες αναρχικών, κουκουλοφόρων αναμεμειγμένων με ύποπτους τύπους που μεταβάλανε το κέντρο της Αθήνας σε μια βομβαρδισμένη πόλη, γεγονός που μας άφησε άφωνους, γιατί επρόκειτο για κάτι πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα. Άφωνους, προβληματισμένους και ανήσυχους, δεδομένου ότι από την άλλη πλευρά της κυβερνητικής εξουσίας διαπιστώσαμε μια απίστευτη παθητικότητα, που μας έπεισε ότι η χώρα μας πάσχει βαρύτατα. Γεγονός για το οποίο θεωρώ ότι φταίμε όλοι και όλες, μιας και αφήσαμε τη χώρα μας να γλιστρήσει σ’ ένα κατήφορο, στον οποίο δεσπόζει η αδιαφορία και η ανευθυνότητα, ασχολούμενοι με τα δευτερεύοντα και τα άσχετα και γυρίζοντας την πλάτη στα κύρια και τα σημαντικά.
 
2.- Τι ορίζεις εσύ ως Αριστερά σήμερα; Γιατί αυτή η Αριστερά επικαλείται συνεχώς τον δικομματισμό. Μια ενωμένη Αριστερά δεν σημαίνει κατάργηση του δικομματισμού;
 
Μ.Θ.   Το γεγονός ότι εδώ και δεκαετίες κυριαρχεί ο δικομματισμός, οφείλεται κυρίως στην ίδια την ιστορική Αριστερά και βασικά στις κατά καιρούς ηγεσίες της που μετά την διάσπαση του 1968 δεν κατάφεραν να συνενωθούν καταδικάζοντας τους εαυτούς τους σε ρόλο δευτερεύοντα λόγω της άρνησης των ίδιων των οπαδών τους να τους ακολουθήσουν και να τους ψηφίσουν. Έτσι σήμερα χτυπούν τον δικομματισμό, λες και είναι κάτι που μας επεβλήθη από κάποιες μυστηριώδεις δυνάμεις, ενώ οφείλεται όπως είπα, αποκλειστικά και μόνο σε μας τους ίδιους τους αριστερούς.

Πιστεύω ακράδαντα ότι μια Ενωμένη Αριστερά από το ΄74 και πέρα θα οδηγούσε τη χώρα μας σε εντελώς διαφορετικές εξελίξεις απ’ αυτές που μας καταδικάζουν σε σχεδόν αξεπέραστα εθνικά αδιέξοδα. Όσο για το τι θα μπορούσε να είναι σήμερα και τι θα ήταν ικανή να κάνει, το ερώτημα αυτό απαιτεί «θεϊκές» ιδιότητες για να απαντηθεί. Μιας και το χάσμα διαρκώς διευρύνεται μεταξύ των δύο κομμάτων και έτσι δεν βλέπω δυστυχώς δυνατότητα στο εγγύς μέλλον να μεγαλώνει ο ρόλος της Αριστεράς σε βαθμό που να μπορεί να επηρεάσει αποτελεσματικά τις πολιτικές μας εξελίξεις.
 
3.- Πώς νομίζεις ότι υπερβαίνουμε την συνολική κρίση που μαστίζει σήμερα την Ελλάδα (Πολιτική, Δικαιοσύνη, Εκκλησία, Πολιτισμός, Οικονομία);
 
Μ.Θ.   Δυστυχώς το κύριο μέλημα των κομμάτων που μας κυβέρνησαν έως σήμερα, υπήρξε η κατάκτηση και διατήρηση της εξουσίας. Έτσι το μεγαλύτερο και ζωτικότερο μέρος ηγεσιών και λαού καταναλώθηκε σ’ ένα πυγμαχικό αγώνα που συνεχίζεται, με τα φώτα στραμμένα στο ρινγκ και με τα προβλήματα να χρονίζουν και να σαπίζουν.

Από την άλλη πλευρά τα πιο νευραλγικά κέντρα του εθνικού μας οργανισμού, συνδικάτα, σωματεία, ΔΕΚΟ, ΜΜΕ, Κράτος κλπ. έχουν καταληφθεί από τους ημέτερους του ενός κυρίως εκ των δύο πυγμάχων, η κομματικοποίηση και η φανατικοποίηση των οποίων δεν τα εμποδίζει εν τούτοις να θέτουν τα δικά τους συντεχνιακά συμφέροντα υπεράνω όλων, ακόμα και του κόμματος στο οποίο υποτίθεται ότι ανήκουν.

Το αποτέλεσμα είναι ότι δημιουργείται ένα Σύστημα –Καρκίνωμα από το οποίο εξαρτώνται κάθε είδους ζωτικές αποφάσεις, που αφορούν την Κυβέρνηση και γενικότερα την Πολιτική, την Οικονομία, την Παιδεία, Υγεία και τον Πολιτισμό. Επομένως η συνολική κρίση που μαστίζει σήμερα την Ελλάδα, όπως λέτε, οφείλεται στην ύπαρξη και τον κυριαρχικό ρόλο και παρουσία αυτού του Συστήματος –Καρκινώματος που μπορεί σήμερα να αποτελεί τροχοπέδη για τη Ν.Δ. και που όμως είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα αντιδράσει ακόμα πιο άγρια στην περίπτωση που μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα θελήσει να θίξει τα συμφέροντά τους. Με άλλα λόγια η εξαντλητική προβολή του εθνικού ρινγκ και της δικομματικής πυγμαχίας από τα ΜΜΕ κυρίως αποχαύνωσε λαό και κυβερνήτες, σε βαθμό που αφήσαμε το γάμο και μας … πνίξανε τα πουρνάρια. Κατακτήσαμε και χτίσαμε με κόπους, πόνους και αίμα αυτή την όποια Δημοκρατία και την αφήσαμε να παραμορφωθεί σε βαθμό που είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς λύσεις και διεξόδους. Ιδιαίτερα όταν εξακολουθεί να κυριαρχεί η νοοτροπία της πυγμαχίας και του ρινγκ στη θέση της σύνεσης, της ευθύνης και του διαλόγου.
 
4.-  Το πιθανότερο σενάριο είναι το ΠΑΣΟΚ σύντομα να κυβερνήσει και ο Γιώργος Παπανδρέου να είναι πρωθυπουργός της χώρας. Τι θα συμβούλευες;
 
Μ.Θ. Όπως φαίνεται τα 2 -3 χρόνια που έρχονται, θα είναι τα χειρότερα για την παγκόσμια οικονομία και φυσικά και για την ελληνική. Γι’ αυτό ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τη βιασύνη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να θέλει να ψβγάλει το φίδι από την τρύπα. Διότι περί αυτού πρόκειται. Στην πραγματικότητα, εάν συμβεί κάτι τέτοιο, δεν υπάρχει καλλίτερο δώρο για τη σημερινή κυβέρνηση και προσωπικά για τον Κώστα Καραμανλή. Μιας και η τρύπα είναι μπροστά μας και ο όφις κάθε μέρα γίνεται και πιο επικίνδυνος.

Τον Γιώργο Παπανδρέου τον αγαπώ και τον εκτιμώ και λυπάμαι πραγματικά που θα πέσει όχι στα βαθειά νερά όπως λένε αλλά στο μάτι του κυκλώνα, γιατί είναι βέβαιο ότι ο άνεμος της κρίσης που σαρώνει και τις ευρωπαϊκές χώρες όπως λ.χ. την Ισπανία με τα 4 εκατομμύρια ανέργους, θα φτάσει κάποτε κι εδώ δίχως να γνωρίζει κανείς πόσες και ποιες διαστάσεις θα πάρει.

Στην Ισπανία οι εφημερίδες είναι γεμάτες με αγγελίες ανέργων, που πουλάνε τα ζωτικά τους όργανα. Φανταστείτε να γίνει το ίδιο κι εδώ και τότε το ΠΑΣΟΚ θα διαπιστώσει πόσο φιλικά είναι τα «δικά του φρούρια» για τα οποία καμαρώνει σήμερα, σε περίπτωση που θα υποχρεωθεί να πάρει μέτρα που θα θίγουν τα συντεχνιακά τους συμφέροντα. Προχτές άκουγα κάποιον ειδικό να λέει ότι βλέπει μέσα στο 2009 την ανεργία να εκτινάσσεται στο 14%. Ας μη γελιόμαστε: «αυτή είναι η Ελλάδα», όπως είπε και ο κ. Σημίτης κι αυτή την Ελλάδα θα υποχρεωθεί και ο Γιώργος Παπανδρέου να κυβερνήσει. Ως φίλος δεν μπορώ παρά να του ευχηθώ να πετύχει… Θα πρέπει όμως, έτσι τουλάχιστον πιστεύω, να οπλιστεί με την νοοτροπία του Ηρακλή, όταν βρέθηκε μπροστά στους σταύλους του Αυγείου χωρίς να υπολογίζει εχθρούς ή φίλους. Κυρίως φίλους…
 
Αθήνα,  27.4.2009