Πρός:

Εξοχώτατο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας

Κύριο Κάρολο Παπούλια

Εξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε,

Από το Μάιο του 2010 που η Ελληνική Κυβέρνηση σύνηψε με τις άλλες δεκαέξι Χώρες της Ευρωζώνης και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τις Συμβάσεις Δανεισμού (τη «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης», το «Μνημόνιο Συνεννόησης» και το «Διακανονισμό Χρηματοδότησης Αμέσου Ετοιμότητας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - Συμμετοχή της Ελλάδας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης»), ο Ελληνικός Λαός υφίσταται την επιβολή μιας πρωτοφανούς πολιτικής εξουσίας, η οποία είναι εκτός της συνταγματικής, της ευρωπαϊκής και της διεθνούς νομιμότητας. Από τότε, ο Ελληνικός Λαός είναι μάρτυρας μιας συνεχούς παράκαμψης των οργάνων του πολιτεύματος, της Λαϊκής Αντιπροσωπείας και του Προέδρου της Δημοκρατίας όσον αφορά στη διαδικασία επικύρωσης και κύρωσης των εν λόγω διεθνών συμφωνιών, που συνιστά σοβαρή παραβίαση του πολιτεύματος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Η επιβολή της εκτός νομιμότητας πολιτικής εξουσίας στηρίζεται σε όρους των Συμβάσεων Δανεισμού που παραβιάζουν κατάφωρα θεμελιώδεις αρχές του Συνταγματικού, του Ευρωπαϊκού και του Διεθνούς Δικαίου. Οι αντίθετοι προς το υπερκείμενο δίκαιο και πρωτοφανούς σκληρότητας αυτοί όροι απαντούν για πρώτη φορά σε κείμενα διεθνών συνθηκών και διεθνών σχέσεων στο χώρο της Ευρώπης, τουλάχιστον από το Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα.

Οι αθέμιτοι όροι των Συμβάσεων Δανεισμού που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα είναι οι έξης:

1.- Ο όρος με βάση τον οποίο η Ελληνική Κυβέρνηση παραιτείται, απέναντι στους δανειστές της «αμετακλήτως και άνευ όρων», από το δικαίωμα επίκλησης όλων των ασυλιών εθνικής κυριαρχίας και κάθε άλλης ασυλίας που απολαύει η Ελλάδα με βάση το εθνικό, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο. Παραιτείται, δηλαδή, η Χώρα μας από όλα τις εγγυήσεις του δικαίου που έχουν οι λαοί της γης ως ελεύθερα, κυρίαρχα και ανεξάρτητα κράτη. Ο όρος αυτός δεσμεύει ολοκληρωτικά υπέρ των δανειστών: την εθνική κυριαρχία και την κυριαρχία του κράτους, την εθνική ανεξαρτησία, καθώς και τα αγαθά ζωτικής σημασίας για το ελληνικό κράτος και τον ελληνικό λαό, όπως είναι τα αγαθά της πολιτισμικής και της ιστορικής κληρονομιάς, οι εθνικοί δρυμοί τα εθνικά πάρκα και, γενικά, ολόκληρο το φυσικό περιβάλλον.

2.- Οι όροι που δεσμεύουν ολοκληρωτικά τη δημόσια περιουσία και την ελεύθερη αξιοποίησή της «υπέρ του Λαού», όπως ορίζει το πρώτο άρθρο του Συντάγματος. Με τους όρους αυτούς δεσμεύεται έντεχνα υπέρ των δανειστών το σύνολο της περιουσίας του Ελληνικού Κράτους: η ακίνητη και η κινητή περιουσία, η ελεύθερη αξιοποίηση των πηγών του ιστορικού, του πολιτισμικού και του φυσικού περιβάλλοντος του ελληνικού χώρου, οι υπόγειες και υποθαλάσσιες πηγές του εθνικού πλούτου, οι κάθε κατηγορίας αξίες και αξιόγραφα, καθώς και κάθε κατηγορίας δικαιώματα και έννομα συμφέροντα οικονομικού περιεχομένου που ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο.

3.- Οι λεόντειοι όροι που είναι διάσπαρτοι σε πλήθος διατάξεων των Συμβάσεων Δανεισμού και παραβιάζουν τη θεμελιώδη αρχή της συμβατικής ισότητας - της ισότητας που πρέπει να διέπει τη σχέση δικαιωμάτων και υποχρεώσεων οφειλέτη και δανειστή στις συμβάσεις δανεισμού και σε κάθε είδους αμφοτεροβαρή σύμβαση.

4.- Οι πρωτοφανούς σκληρότητας όροι των Συμβάσεων Δανεισμού που παραβιάζουν τις αρχές της αλληλεγγύης και του κράτους δικαίου, τις οποίες, σύμφωνα με τις αρχές του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης, οφείλουν να σέβονται τα κράτη μέλη των δύο κορυφαίων υπερεθνικών Οργανισμών της Ευρώπης.

5.- Οι επίσης πρωτοφανούς σκληρότητας όροι που είναι διάσπαρτοι στη βασική Σύμβαση Δανεισμού και στις Συμβάσεις εφαρμογής της (Μνημόνια) και που παραβιάζουν θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου, του πολίτη και των εργαζομένων. Παραβιάζουν τα δικαιώματα που εγγυώνται πάγια μέχρι σήμερα: τα Συντάγματα των ευρωπαϊκών κρατών, ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το Συμβούλιο της Ευρώπης, καθώς και το Διεθνές Δίκαιο.

6.- Οι όροι που παραβιάζουν άμεσα θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων καθώς και των ασθενέστερων κοινωνικών επαγγελμάτων και δραστηριοτήτων, ενώ ταυτόχρονα ευνοούν έμμεσα υψηλά κέρδη και εισοδήματα. Οι όροι αυτοί προσβάλλουν στον πυρήνα τους τις θεμελιώδεις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αναλογικότητας των βαρών, που αποτελούν τις εγγυημένες βάσεις του σύγχρονου κοινωνικού κράτους δικαίου.

7.- Η διάταξη της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» και η διάταξη του ν. 3847/2010, που επιβάλλουν της άμεση εφαρμογή των κειμένων των Συμβάσεων Δανεισμού, παρακάμπτοντας τα Όργανα του Πολιτεύματος: τη Βουλή των Ελλήνων και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Έχοντας πλήρη συνείδηση των τεράστιων ευθυνών όλων των Ελληνικών Κυβερνήσεων, από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, για την αδυναμία του ελληνικού κράτους να αντιμετωπίσει σήμερα τη μεγάλη οικονομική κρίση που πλήττει τη Χώρα μας, επισημαίνομε, παρά ταύτα, τα ακόλουθα:

1.- Η Δημοκρατία και το Δίκαιο, καθώς και ο πολιτικός και ηθικός πολιτισμός των δημοκρατικών χωρών ουδέποτε επέτρεψαν τη δικαιολόγηση, τη νομιμοποίηση ή τον συμψηφισμό επιβολής απάνθρωπων όρων δανεισμού και παραβιάσεων θεμελιωδών αρχών της νομιμότητας με τις ευθύνες των κυβερνήσεων των λαών και των κρατών που είναι οφειλέτες. Κάνεις δεν μπορεί να τιμωρεί λαούς για τις κακές κυβερνήσεις τους.

2.- Ουδέποτε στον πολιτισμένο κόσμο ήταν επιτρεπτά: ο περιορισμός και η άρση της προστασίας θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών ή η επιβολή αθέμιτων όρων δανεισμού ή βοήθειας σε λαούς λόγω κατάστασης οικονομικής ανάγκης. Το δίκαιο δεν επιτρέπει ποτέ την καταπάτηση των δικαιωμάτων των ανθρώπων λόγω της φτώχιας τους.

3.- Η αντίθεση προς θεμελιώδεις αρχές του Δικαίου και της Δημοκρατίας των όρων των Συμβάσεων Δανεισμού που γενικά περιγράψαμε καθιστά τους όρους αυτούς απάνθρωπους και επονείδιστους.

4.- Οι Συμβάσεις Δανεισμού: η «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης», το «Μνημόνιο Συνεννόησης» και τα βάσει αυτών τροποποιητικά ή «επικαιροποιημένα» Μνημόνια που ακολουθούν, λόγω των όρων που καταγγέλλομε και λόγω του ότι δεν έχουν επικυρωθεί από τη Βουλή ούτε κυρωθεί με τα τρία πέμπτα του όλου αριθμού των μελών της, είναι αντίθετες προς το Σύνταγμα της Ελλάδας, προς το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης και προς το Διεθνές Δίκαιο και εξ αυτού του λόγου ανυπόστατες ως διεθνείς συμβάσεις.

5.- Τα βάσει των Συμβάσεων αυτών επιβαλλόμενα μέτρα και ο επίσημος έλεγχος εφαρμογής τους από τα αρμόδια όργανα της Επιτροπής της ΕΕ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου («Τρόικα») αποτελούν πράξεις εκτός του Συντάγματος και κατά το δίκαιο ανυπόστατες.

6.- Από τη σκοπιά, ειδικώς, της ελληνικής συνταγματικής τάξης: α. ο όρος παραίτησης απέναντι στους δανειστές από την επίκληση των δικαιωμάτων εθνικής κυριαρχίας και κάθε άλλης ασυλίας, καθώς και οι όροι καθολικής δέσμευσης της δημόσιας περιουσίας, που έχουν ως συνέπεια την πλήρη δέσμευση της οικονομικής και της εξωτερικής πολιτικής της Ελληνικής Δημοκρατίας, β. η εξουσία που ασκείται και επιβάλλεται με βάση την εφαρμογή των Συμβάσεων Δανεισμού και γ. η μη επικύρωση και κύρωσή τους σύμφωνα με το Σύνταγμα αποτελούν σοβαρή παραβίαση της αρχής της εθνικής κυριαρχίας και «σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας», σύμφωνα με το ακροτελεύτιο άρθρο 120 του Συντάγματος.

Με τη γνώση και τη συνείδηση ενεργών πολιτών δημοκρατικής πολιτείας, με τις βαθιές ανησυχίες ελλήνων πολιτών για το μέλλον της Ελλάδας και για τις συνέπειες των παραβιάσεων θεμελιωδών αρχών της δημοκρατίας, αλλά και με τις ανησυχίες ευρωπαίων πολιτών για το που οδεύει η ευρωπαϊκή νομιμότητα, προβαίνομε στο διάβημα αυτό, με την έκκληση προς Εσάς, Εξοχότατε Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, να ασκήσετε, με το κύρος που αντλείτε από το Σύνταγμα και τον Ελληνικό Λαό ως Ανώτατος Λειτουργός του Κράτους, όλη την επιρροή Σας, ώστε:

1.- Να απαλειφθούν από όλες τις Συμβάσεις Δανεισμού οι αντίθετοι προς τις θεμελιώδεις αρχές του δικαίου όροι, που είναι επονείδιστοι για την Ελλάδα και την Ευρώπη, και ακολούθως

2.- Οι Συμβάσεις Δανεισμού που, ενδεχομένως, θα συνάψει η Ελληνική Κυβέρνηση σύμφωνα με το υπερκείμενο δίκαιο και υπέρ του συμφέροντος του Ελληνικού Λαού να συζητηθούν και να νομιμοποιηθούν με την ελεύθερη θέληση της Βουλής των Ελλήνων, όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Αθήνα, 19 Μαϊου 2011

Μίκης Θεοδωράκης - Γιώργος Ι. Κασιμάτης