(από το περιοδικό «Κ» της Καθημερινής 10.03.2019)

Είναι μια παλιά ιστορία. Ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του μιλένιουμ, όταν οι παραγωγοί της πολύ επιτυχημένης τηλεοπτικής φιλοζωικής εκπομπής «30 millions d’amis» («Τριάντα εκατομμύρια φίλοι»), μιας εκπομπής που έκανε ρεκόρ 39 κύκλων στη Γαλλία, από τον Ιανουάριο του 1976 έως τον Ιούνιο του 2016, κατέθεσαν ένα αίτημα στην Προεδρία της Δημοκρατίας: να αναγνωριστούν τα ζώα ως συναισθανόμενα όντα με συνείδηση και ευαισθησίες, ένα σκαλί κάτω από τον άνθρωπο. Δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Η τεκμηρίωσή της, η νομική της αναδιατύπωση, το lobbying που απαιτήθηκε χρειάστηκαν περισσότερο από μία δεκαετία για να διαχυθούν στην κοινωνία και να διαποτίσουν την κοινή γνώμη.

Το 2014 όμως, με μια τροπολογία, ο αστικός κώδικας της Γαλλίας αναγνώρισε, επιτέλους, τα ζώα ως έμβια όντα με –συγχωρήστε με εδώ οι ζηλωτές της νευροβιολογίας– «ψυχή».

Λίγο νωρίτερα, μια πανεθνική έρευνα είχε δείξει ότι το 89% των Γάλλων πολιτών αποδέχονταν την τροποποίηση αυτή, τασσόμενοι στο πλευρό εκατοντάδων διανοουμένων, φιλοσόφων, συγγραφέων, ιστορικών και επιστημόνων στη χώρα.  

Η χίμαιρα του εξανθρωπισμού της αντίληψής μας για ό,τι αναπνέει αλλά δεν είναι ανθρώπινο ξεχύθηκε με καθυστέρηση μερικών ετών και στην Ελλάδα. Στις 21 Ιανουαρίου, 55 βουλευτές της κυβέρνησης κατέθεσαν «πρόταση για την υιοθέτηση διάταξης για την προστασία των ζώων» (εντάξει, δεν είναι ιδιαίτερα ευρηματικοί στους τίτλους, αλλά ας μη σταθούμε εδώ...) ως τροπολογία στο άρθρο 24 του συντάγματος. Σ’ αυτήν, τα ζώα δεν περιγράφονται πλέον, γενικόλογα, ως πανίδα ενός συγκεκριμένου οικοσυστήματος, αλλά αυθύπαρκτα πλάσματα με δικαίωμα στη ζωή. Δικαίωμα στη ζωή. Το αυτονόητο με όρους πολιτικής ορθότητας.

Τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Η κυβέρνηση προτείνει. Η βουλευτική πλειοψηφία νομοθετεί. «Τίποτα», θα μου πείτε. Τουναντίον, πολλά θα μπορούσαν να πάνε προς το καλύτερο, όπως η αυστηροποίηση των ποινών για τους βασανισμούς ζώων, η θωράκιση ενός νομικού πλαισίου προστασίας, η αλλαγή της καθημερινής συμπεριφοράς μας με τον φόβο του κνούτου –έστω–, αφού το καρότο απέδωσε φτωχά αποτελέσματα.

Οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όλοι (!) οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καταψήφισαν την τροπολογία. Παρέα τους, 84 βουλευτές της κυβέρνησης μαζί με διάφορους άλλους που ψήφισαν κατά ή παρών. «Παρών» με τα μάτια στραμμένα στο παρελθόν και αδιαφορία για το μέλλον.

Οι οικολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, αιτιολόγησαν την απόφασή τους ισχυριζόμενοι ότι «αυτή η τροπολογία ανοίγει ένα παράθυρο στους καταπατητές των δασών και στους ολετήρες του περιβάλλοντος». Διότι, σαφώς, μια ασπίδα προστασίας στα χιλιάδες κακοποιημένα ζώα από τους νοσηρούς εγκληματίες της διπλανής πόρτας έχει ως στόχο τα δάση και το φυσικό κάλλος που μας περιβάλλει. Κάντε μόνοι σας τη σύνδεση, γιατί η οξυμωρία της διατύπωσης με ξεπερνά.

Αν ήμουν καχύποπτος, θα σκεφτόμουν ότι οι παθιασμένοι με την επανεκλογή τους βουλευτές όλων των χρωμάτων ζύγισαν την ψηφοθηρία από τη μια και το κόστος μιας απόφασης που θα τους εκθέσει διεθνώς από την άλλη και –για κάποιον λόγο– βρήκαν το πρώτο βαρύτερο από το δεύτερο.

Είναι όμως οι πατέρες του έθνους. Και ως τέτοιοι, ίσως μας τιμωρούν από γονική υποχρέωση, διδάσκοντάς μας παράλληλα ότι μπροστά στις επερχόμενες εκλογές και στην εκλογική πελατεία που πρέπει να ικανοποιηθεί, τα ζώα μπορούν να περιμένουν.

Δυστυχώς για μας, τα ζώα δεν ψηφίζουν. Δυστυχώς γι’ αυτούς, εμείς ναι.

Γιώργος Φραντζεσκάκης (k9mailbox@yahoo.com)