(περιοδικό «Κ» της Καθημερινής της Κυριακής 1.7.2018)

Οι υπερβολές κάποιων σταυροφόρων της φιλοζωίας συχνά οδηγούν σε όξυνση το θέμα της συμβίωσης με τα ζώα

«Στην πιλοτή της πολυκατοικίας μου έχουν βάλει σε μια κούτα μια γάτα και πέντε μικρά γατάκια. Εκτός από το ότι έχουμε γεμίσει ψύλλους, τα γατάκια έχουν αρχίσει να σκαρφαλώνουν παντού και μου έχουν σκίσει την κουκούλα της μηχανής. (…). Ήθελα να σας ρωτήσω, αν ξέρετε, πώς θα μπορούσα να τα εμποδίσω από το να ανεβαίνουν πάνω στη μηχανή μου», γράφει ο ανυποψίαστος συντάκτης σε ομάδα του Facebook που ασχολείται με τα φιλοζωικά.

«Εμ, μήπως να μετακόμιζες σε άλλο πλανήτη, όπου δεν υπάρχουν ζώα;»

Ειρωνία, περιφρόνηση και σνομπάρισμα με μπόλικα λάικ από κάτω, η πληρωμένη απάντηση. Οι σταυροφόροι της φιλοζωίας σε νέες εξορμήσεις.

Αυτοί οι φιλόζωοι κι εγώ, καμία σχέση! Η προσφορά τους στην υπόθεση της προστασίας και του σεβασμού των ζώων; Όχι απλώς ανύπαρκτη. Αρνητική. Αυτοί οι φιλόζωοι προετοιμάζουν τις φόλες. Οδηγούν στην αγανάκτηση όλους όσοι -δικαίωμά τους- δεν αγαπούν τα ζώα. Και προσφέρουν μια θαυμάσια ευκαιρία σε όσους μας εχθρεύονται να μιλάνε για «ημίτρελους Ταλιμπάν».

Η συμβίωσή μας με τα ζώα περνάει μια πολύ κρίσιμη καμπή. Μια λεπτή, κόκκινη γραμμή μας χωρίζει από μια κάποια μορφή «τελικής λύσης». Οι εξήντα χιλιάδες εγκαταλείψεις ζώων τον τελευταίο χρόνο (στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας) μιλάνε από μόνες τους. Ο κόσμος παίρνει ζώα για τους λάθος λόγους. «Υπερασπίζεται» τα δικαιώματά τους με όλους τους λάθος τρόπους. Αντιδρά με τις λάθος μεθόδους. Και το νομικό πλαίσιο που έχουμε ανάγκη για να βάλει τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, βρίσκεται ακόμη στο καθαρτήριο. Οι φιλόζωοι ερίζουν για το ποιος έχει δικαίωμα στον έλεγχο, στη διαχείριση, στη σήμανση, στις υιοθεσίες, σαν κακοτέχνες χειρουργοί πάνω από το πτώμα του ασθενούς.

Ονειδίζω το σαρωτικό κίνημα του δικαιωματισμού για τη γιγάντωση αυτού του φαινομένου. Φαφνικά, κάποιοι ανακάλυψαν ότι ο σκύλος τους μπορεί να ξεσηκώνει τη γειτονιά στις τρεις τα ξημερώματα γιατί «έχει δικαίωμα στην εκτόνωση». Ή επειδή (αληθινό περιστατικό, συνέβη σ’ εμένα όταν έβαλα δύο τούβλα πάνω στη σέλα του παπιού μου για να μην ανεβαίνουν οι γάτες και μου γρατζουνάνε την ταπετσαρία) «οι γατούλες ήταν εδώ πριν από σας, κύριε».

Κι αν ο κόσμος ανακάλυψε ξαφνικά το δικαίωμά του στην παράνοια, η πολιτεία έχει μια υποχρέωση: να ρυθμίσει τη συνύπαρξη ανθρώπων και ζώων με τρόπο ώστε να μη θίγονται τα δικαιώματα κανενός από τα δύο μέρη. Γιατί, αν επιτρέψουμε σε κάποιους να μετατρέψουν τα ζώα τους στους νέους δυνάστες μας, η λεπτή κόκκινη γραμμή δεν θα αντέξει για πολύ. Εκείνο το νομοσχέδιο αργεί ακόμη;

Γιώργος Φραντζεσκάκης (k9mailbox@yahoo.com)