[από το περιοδικό «Κ» της Κυριακάτικης Καθημερινής της 14.12.2014]
 
ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ θεωρούνται απειλούμενο είδος και από την άλλη συμπεριλαμβάνονται στη λίστα των θηρεύσιμων ειδών.

Αυτή η είδηση με έπιασε αδιάβαστο. Αφορμή ήταν μια πρόσκληση σε ψήφισμα κατά της θήρας της ελληνικής αλεπούς, που έχει πάψει να θεωρείται -εδώ και 22 χρόνια- βλαβερό είδος. Διότι, όπως έμαθα πρόσφατα, η αλεπού χαρακτηρίζεται μεν απειλούμενο είδος (αν και «ελάχιστης ανησυχίας»), αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται στο στόχαστρο των εξολοθρευτών, καθώς παραμένει στη λίστα των θηρεύσιμων ειδών.

Προσπαθήστε τώρα να χωρέσετε αυτό στο μυαλό σας: Την προστατεύουμε σε έναν κατάλογο και την κάνουμε στόχο σε έναν άλλο. Και γιατί; Οι φίλοι μου στην επαρχία με διαβεβαιώνουν ότι δεν έχουν ιδιαίτερα προβλήματα με τις αλεπούδες. Μερικές φορές σκοτώνουν καμιά αδέσποτη κότα, κάνα παράτολμο κουνέλι, αλά η συνεισφορά τους στην εξολόθρευση των τρωκτικών βαραίνει περισσότερο στη ζυγαριά του κτηνοτρόφου-καλλιεργητή. Επίσης η αλεπού είναι παμφάγο ζώο και τρώει από φρούτα και έντομα μέχρι σκουλήκια και μικρά θηλαστικά. Δεν ζει με μοναδικό στόχο να μπουκάρει στο κοτέτσι σου…

Όμως, «η αλεπού είναι ενδιαφέρον κυνήγι». Είναι έξυπνη, γρήγορη, επινοητική και αποτελεί μια πρόκληση στα θηρευτικά ένστικτα του κυνηγού που βαριέται να ντουφεκάει τσίχλες. Φτάνει όμως αυτό για να εξολοθρεύσουμε ένα ζώο της ελληνικής πανίδας; Ένα ζώο που δεν επιδεικνύει εχθρική συμπεριφορά προς τον άνθρωπο, δεν είναι βρώσιμο και συμβάλλει στην οικολογική ισορροπία της υπαίθρου;

Προφανώς -και σύμφωνα με το αρμόδιο υπουργείο- ναι. Η αλεπού δίνει σε κάποιους την ψευδαίσθηση να νιώσουν λίγο «λόρδοι» και να ξαμοληθούν στα δάση και στους αγρούς για το έπαθλο της φουντωτής ουράς (και ενός ποτηριού παλιού σέρι δίπλα στο τζάκι).

Αν βρίσκετε την εικόνα προσβλητική, υπογράψτε μαζί μου το ψήφισμα για την έξοδο της αλεπούς από τα θηρεύσιμα είδη και την ένταξή της στα προστατευόμενα, εδώ:

www.facebook.com/groups/720909091279194/ 

Γιώργος Φραντζεσκάκης  (k9mailbox@yahoo.com)