[από το περιοδικό «Κ» της Κυριακάτικης Καθημερινή της 7.12.2014]
 
 
ΜΕΛΕΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΕΣ αποκαλύπτουν ότι τιμωρώντας την κακοποίηση με τετράποδα θύματα σώζουμε ανθρώπινες ζωές.

Πενήντα τέσσερις περιπτώσεις κακοποίησης ζώων που έφτασαν στη δημοσιότητα μέτρησα τον περασμένο μήνα. Πενήντα τέσσερις! Γίναμε ακόμη πιο ανάλγητοι και σαδιστές λόγω ανέχειας; Δύσκολο να το πιστέψω, βλέποντας παράλληλα τόσες πράξεις ανιδιοτελούς προσφοράς γύρω μου. Γίναμε πιο ευαίσθητοι και δεν τις κουκουλώνουμε πια κάτω από τη γενική κουβέρτα του «έλα μωρέ, ένα σκυλί είναι»; Το ελπίζω. Η δημοσιοποίηση όμως, είναι μια πολύ ασθενής μορφή καταγγελίας. Ευθύνη όλων μας είναι η επίσημη καταγγελία στα αρμόδια όργανα -και μη βιαστείτε να πείτε ότι συνήθως αδιαφορούν. Αν το κάνουν, είναι επειδή εμείς τους αφήνουμε το περιθώριο.

«Μα εγώ δεν ασχολούμαι με τα ζώα. Δεν τα αγαπώ - δεν τα ενοχλώ. Γιατί πρέπει να μπω στον κόπο;» Να γιατί:
Η βία με θύματα ζώα σημαίνει βία στο σπίτι. Το 71% των γυναικών που ζήτησαν προστασία από το κράτος στις ΗΠΑ δήλωσαν ότι το άτομο που τις κακοποιούσε είχε κακοποιήσει ζώα. Μάλιστα, το 87% των περιστατικών είχαν συμβεί μπροστά στα μάτια τους. Ένα ακόμη λυπηρό νούμερο: το 32% των γυναικών αυτών παραδέχτηκαν ότι και τα ίδια τους τα παιδιά είχαν ασκήσει βία σε ζώο -θυμάστε τη γνωστή παροιμία «ένας σκύλος σώζει τον κόσμο»;

Όποιος κακοποιεί ζώα, σπάνια σταματά εκεί. Σύμφωνα με στοιχεία των διωκτικών αρχών παγκοσμίως, το 70% όσων κακοποιούν ζώα είναι ήδη σεσημασμένοι παραβάτες και έχουν φάκελο για άλλα εγκλήματα.

Το 99% των κατά συρροή δολοφόνων ξεκίνησαν πειραματιζόμενοι με βία στα ζώα πριν αποφασίσουν να προχωρήσουν σε πράξεις βίας με ανθρώπινα θύματα.

Σκεφτείτε τα παραπάνω την επόμενη φορά που θα κάνετε τα στραβά μάτια για χάρη της καλής γειτονίας. Σήμερα είναι το κουτάβι του απέναντι. Αύριο μπορεί να είναι το παιδί σας, που του γρατσούνισε το αυτοκίνητο…

Πληροφορίες για τη διαδικασία καταγγελίας, βήμα προς βήμα, θα βρείτε εδώ: http://bit.ly/12aha2T
 

Γιώργος Φραντζεσκάκης  (k9mailbox@yahoo.com)