Διαβάζω ότι κάποιοι με κατηγορούν ότι ενώ επικαλούμαι τον ρεαλισμό στις σχέσεις μας με την Τουρκία, τον ξεχνώ όταν πρόκειται για τα Σκόπια.

Θεωρώ όμως ότι με τα Σκόπια δεν έχουμε καμμιά διαφορά που να επηρεάζει την καθημερινή μας ζωή και πολύ περισσότερο να ενέχει σοβαρό κίνδυνο θερμού επεισοδίου ή πολέμου. Αυτοί θέλουν να ονομάζονται Μακεδόνες. Δηλαδή παίρνουν ένα όνομα ελληνικό. Δεν μπορούμε να τους εμποδίσουμε στην πράξη να το κάνουν. Άλλωστε στην ομιλία μου στο Σύνταγμα ήμουν σαφής για την ευθύνη της Ελλάδας που άφησε να ανατραφούν πολλές γενιές σ’ αυτή την πρώην χώρα της Γιουγκοσλαυίας με το ψέμα αυτό, γεγονός που κάνει να φαίνεται σχεδόν άδικη (αυτό ακριβώς είπα) την απαίτηση να παραιτηθούν από αυτό. Και πρότεινα να αφήσουμε τους Σκοπιανούς να ζουν με αυτόν τον εθνικό τους μύθο χωρίς εμείς να τους αναγνωρίσουμε ποτέ ως «Μακεδόνες».

Για ποιον λόγο; Γιατί απλούστατα, εάν η χώρα μας αναγνωρίσει τον μύθο αυτόν, τότε ο μύθος μεταβάλλεται σε αληθινή πραγματικότητα. Δηλαδή τους χαρίζουμε ένα κομμάτι από το δικό μας σώμα. Και είναι αυτό εθνική μειοδοσία απέναντι στην ακεραιότητα της πατρίδας μας που θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με σεβασμό, δεδομένου ότι η Μακεδονία όπως η Ήπειρος, η Θεσσαλία, η Κρήτη και όλες οι άλλες επαρχίες της Ελλάδας δεν ανήκουν σε μας αλλά διαχρονικά στην ιστορία του ελληνικού Έθνους, σε όλες τις προηγούμενες γενιές των Ελλήνων που έχυσαν ακόμα και το αίμα τους για να γίνουμε αυτό που είμαστε, όπως και σ’ αυτούς που θα ρθουν μετά από μας.

Κανείς επομένως δεν έχει το δικαίωμα να αγνοήσει αυτή την πραγματικότητα και μάλιστα μια κυβέρνηση μειοψηφίας, που περιφρόνησε βάναυσα την θέληση του λαού μας, ο οποίος υπερασπίστηκε και θα υποστηρίζει πάντα τον σεβασμό της ιστορίας μας και της ακεραιότητας της χώρας μας.

Κατά τα άλλα μπορούμε να έχουμε ως γειτονικά κράτη καλές σχέσεις, όπως ακριβώς δηλαδή γινόταν πάντα, και πριν την υπογραφή της σύμβασης των Πρεσπών. Άλλωστε τα Σκόπια είναι γεμάτα από ελληνικές επιχειρήσεις. Οι Σκοπιανοί επισκέπτονται ελεύθερα την χώρα μας κι εγώ προσωπικά διηύθυνα στα 1997 τη μουσική του μπαλέτου μου «Ζορμπάς» με την εθνική τους ορχήστρα και χορωδία παρουσία του τότε προέδρου τους κ. Γκλιγκόρωφ και χιλιάδων ακροατών που με χειροκρότησαν με ιδιαίτερη θέρμη.

Από πολύ παλιά, όταν η επίσημη πολιτική της χώρας μας μάς δηλητηρίαζε με τον «από βορρά κίνδυνο», εγώ επισκεπτόμουν τις βαλκανικές χώρες και τους διαβεβαίωνα ότι ο ελληνικός λαός δεν συμφωνεί με αυτή την φιλοπολεμική προπαγάνδα. Είχα συναντήσεις με τον Ζίβκωφ, τον Τσαουσέσκου, τον Αλία στην Αλβανία και τον στρατάρχη Τίτο που με είχε τιμήσει με την φιλία του.  Κι αυτό γιατί είχα πάντα την άποψη και την υποστήριζα έμπρακτα, ότι πρέπει να έχουμε πολύ καλές σχέσεις με όλους τους λαούς και κυρίως τους γειτονικούς.

Αντίθετα με την Τουρκία, ο κίνδυνος «θερμού επεισοδίου» που δεν γνωρίζουμε πού μπορεί να οδηγήσει, είναι υπαρκτός. Δεν πρόκειται για μια κατάσταση που μπορεί ανώδυνα να διαιωνίζεται, όπως με τα Σκόπια. Οπότε, σε αντίθεση με το «Σκοπιανό», θα πρέπει προασπίζοντας τα αναφαίρετα δικαιώματά μας και μη παραχωρώντας σπιθαμή της εδαφικής μας ακεραιότητας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας, να βρούμε μια λύση ως προς το οικονομικό σκέλος, που αφ’ ενός θα μας επιτρέψει να αξιοποιήσουμε τον μέχρι τώρα ανεκμετάλλευτο υποθαλάσσιο πλούτο μας και αφ’ ετέρου θα διασφαλίσει την ειρήνη στην περιοχή.

Αθήνα, 15.08.2019

Μίκης Θεοδωράκης