Πριν από τρία χρόνια, οι «σοφοί» του Πανεπιστημίου του Στάτφορ (ΗΠΑ) προέβλεψαν ότι μετά από λίγο καιρό η Ελλάδα θα χάσει το Αιγαίο. Εκτός αν φροντίσει να επιλέξει ένα ή περισσότερους «προστάτες» σαν ένα φρόνιμο ποίμνιο  που θα πρέπει να είναι!

Σήμερα εμείς καταφέραμε να γίνουμε ως Λαός όχι μόνο ποίμνιο φρόνιμο αλλά και φοβισμένο και υπάκουο στις αποφάσεις και εντολές ξένων και ντόπιων εξουσιαστών. Ταυτόχρονα όμως γίναμε ένα εντελώς διαλυμένο «ποίμνιο» και άβουλο, σε βαθμό που να μη μας δίνουν σημασία και να μη μπορούμε να βρούμε έναν ισχυρό φίλο, (που θα ήταν ίσως κι αυτός «μια κάποια λύση») λόγω του ότι κανείς πια δεν μας παίρνει στα σοβαρά ως κράτος, ως κυβέρνηση και τελικά ως λαό. Έχουμε πλέον καταντήσει μια θλιβερή και ανερμάτιστη μάζα φοβισμένων ανθρώπων που αρέσκεται να τρώει τα σωθικά της.

Από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, δείτε πώς αυτός που τον γελοιοποιούν κυβέρνηση και υπουργοί, έχει καταφέρει να κερδίσει το ενδιαφέρον όλων των εμπλεκομένων ισχυρών της οικουμένης σε σχέση με τους στόχους του (οικονομικούς και γεωστρατηγικούς). Ρωσία, ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιράν κλπ.

Αυτό το γεγονός, σε συνάρτηση με μια κυβέρνηση - «παιδική χαρά», όπου ο ένας πάει από δω και ο άλλος από κει, εδραιώνει την πεποίθηση του «αστείου» Σουλτάνου (που σε αντίθεση με τους δυτικούς κυβερνήτες των μειοψηφιών έχει πίσω του την μισή Τουρκία) ότι έχει τα χέρια του λυμένα κι έτσι είναι έτοιμος να αρπάξει (σε πρώτη δόση) τα νησιά που έχει βάλει στο μάτι.

Στο ερώτημα «μπορεί τάχα να εισβάλει σε μια χώρα χωρίς να έχει την κατακραυγή του ΟΗΕ και της Διεθνούς Κοινής Γνώμης, η απάντηση είναι προφανής: Ποια είναι τάχα αυτή η αντίδραση στην κατοχή ενός τμήματος της Συρίας; Και ποια θα είναι αν αύριο-μεθαύριο εισβάλει και στο αμερικανοκρατούμενο Ιράκ; Θα ήθελα τέλος να δω, πώς θα αντιδράσουν οι Αμερικανοί καθώς θα τον βλέπουν να προχωρεί με τεράστια βήματα προς την αγκαλιά του Πούτιν που τρίβει τα χέρια του με τους 400 πυραύλους και τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ του ατομικού αντιδραστήρα.

Φαντάζομαι τα ειρωνικά χαμόγελα των Τούρκων Στρατηγών με τις πολεμικές ασκήσεις των Καμένου-Τσίπρα, με τις στολές παραλλαγής, όταν σήμερα ακόμα και οι μαθητές του Λυκείου γνωρίζουν ότι εκείνο που προέχει σε μια πολεμική σύρραξη σήμερα δεν είναι πια τόσο η ανδρεία των στρατιωτών αλλά ο συσχετισμός δυνάμεων των πολεμικών όπλων.

Εμείς οι Σπιθίτες είμαστε τελικά οι μόνοι που δικαιωθήκαμε από τις εξελίξεις, γιατί παραμείναμε ακλόνητοι στα πιστεύω μας και γιατί το μίσος μας για τον φασισμό-ναζισμό, τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλεία το δείξαμε σε μάχες σώμα με σώμα και όχι με συκοφαντικούς χαρτοπόλεμους. Και αυτά τα πιστεύω είναι που τους ενοχλούν, για να φτάνουν να μας κατηγορούν ότι δήθεν έχουμε αλυτρωτικές βλέψεις εναντίον των γειτόνων μας, όταν μονάχα εμείς είχαμε και έχουμε το θάρρος να απορρίψουμε την ονοματολογία και με την παράλληλη ανάληψη των δικών μας ευθυνών να προτείνουμε μια λύση που θα εξασφαλίσει την ειρηνική συνύπαρξη με τους βόρειους γείτονές μας και που συνοψίζεται ως εξής: «Ας εξακολουθήσουν οι Σκοπιανοί να ζουν με τον «εθνικό» τους μύθο, εμείς όμως δεν πρόκειται ποτέ να τους νομιμοποιήσουμε ιστορικά, επειδή ακριβώς θεωρούμε ότι υπάρχει μία μόνο Μακεδονία, η Ελληνική».

Ανέφερα την λέξη «ιστορικά», γιατί η ιστορία και ο πολιτισμός είναι που έχουν σημασία και όχι τα εδάφη στα οποία έζησαν πριν 2000 χρόνια οι αρχαίοι Μακεδόνες. Αν αυτό καταγγέλλεται ως «πατριδοκαπηλεία», τότε αυτοί που μας κατηγορούν συμπορεύονται με τους εθνομηδενιστές που μισούν όλες τις λέξεις και τις έννοιες που έχουν να κάνουν με το ελληνικό έθνος, την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας και που επί πλέον δείχνουν ότι περιφρονούν επιδεικτικά το κείμενο της ομιλίας μου στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα στις 4 Φλεβάρη, που άκουσαν εκατομμύρια Έλληνες πολίτες μέσα κι έξω από την Ελλάδα.

Ένα κείμενο που το κατεστημένο των κομμάτων και του Τύπου φαίνεται ότι το φοβήθηκε τόσο πού, ώστε να το θάψει μεγαλοπρεπώς δείχνοντας πόσο λίγο σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα στη σημερινή Ελλάδα όσοι θεωρούν τον εαυτό τους ως ταγούς του Λαού.

Οχυρωμένοι λοιπόν πίσω από το γεγονός ότι δεν έχουμε παρωπίδες και επομένως βλέπουμε μακριά και καθαρά, προειδοποιούμε σήμερα με συναίσθημα εθνικής ευθύνης ότι το Αιγαίο κινδυνεύει.

Τέλος, θα θέλαμε να φωνάξουμε για ακόμα μια φορά στον Ελληνικό Λαό «Έλληνες ξυπνήστε!», γιατί όπως πολύ σωστά προέβλεψαν οι «φίλοι» μας του Πανεπιστημίου του Στάτφορ, χωρίς το Αιγαίο δεν υπάρχει Ελλάδα…

Εάν κι αυτή τη φορά μιλώ σε ώτα μη ακουόντων, πρέπει να πω ότι το λιγότερο που μ’ ενδιαφέρει τη στιγμή αυτή είναι το ποιοι έχουν την ευθύνη. Κι αυτό γιατί πιστεύω ότι σε ώρες μεγάλου κινδύνου η ευθύνη μάς βαραίνει όλους. Σκεφτείτε το!

Όπως είναι γνωστό, οι Τούρκοι είχαν ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό αποβατικά γυμνάσια με στόχο τα νησιά μας. Κάποτε υπήρχε η «ισορροπία του τρόμου» που μας θωράκιζε. Σήμερα δεν υπάρχει πια. Προέχει η Οικονομία και τα Γεωστρατηγικά συμφέροντα. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι για τα θέματα της εθνικής μας ασφάλειας υπάρχουν έμπειροι και πιστοί πατριώτες υπεύθυνοι των αμυντικών μας δυνάμεων. Δεν βλάπτει όμως να δούμε πρόχειρα ποιος είναι ο κατάλογος των ενδεχομένων φίλων μας που θα έσπευδαν να μας βοηθήσουν σε περίπτωση ανάγκης. Το ΝΑΤΟ; Και γιατί να προτιμήσει εμάς από τους Τούρκους; Οι βόρειοι γείτονες; Αυτοί είναι έτοιμοι να εισβάλουν από την Ήπειρο ως την Θράκη. Οι ΗΠΑ; Για ποιους λόγους; Οικονομικούς; Γεωστρατηγικούς; Όμως αυτούς τη στιγμή αυτή τους ενδιαφέρει να μη χάσουν την Τουρκία αφήνοντάς την εξ ολοκλήρου στην αγκαλιά του Πούτιν. Στο σημείο αυτό η διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία είναι συντριπτικά υπέρ των Τούρκων. Η Ρωσία; Γι’ αυτήν ισχύουν οι ίδιοι ακριβώς λόγοι που ισχύουν για τις ΗΠΑ. Η Ευρώπη; Και εκεί επίσης υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα που κλίνουν την πλάστιγγα υπέρ της Τουρκίας.

Και το ερώτημα είναι: Υπάρχει τάχα ελληνική εξωτερική πολιτική; Η παραπάνω εικόνα μάς δείχνει ότι δεν είχαμε και δεν έχουμε δική μας εξωτερική πολιτική που να βασίζεται αποκλειστικά στα συμφέροντα της χώρας μας. Κι αυτό γιατί κανείς δεν τολμά όχι να σκεφτεί αλλά ούτε να ψελλίσει τις λέξεις «Εθνική Ανεξαρτησία». Όμως εδώ και τώρα έρχεται η πληρωμή του λογαριασμού. Εδώ και τώρα ήρθε η ώρα να καταλάβουμε ότι με το καθεστώς της εξάρτησης που ακολούθησε το τέλος του εμφυλίου πολέμου και υπάρχει έως σήμερα, έχουμε μεταβάλει την πατρίδα μας σε καρυδότσουφλο, έρμαιο των ανέμων της Ιστορίας, που τώρα δεν θα είναι πια απλοί άνεμοι αλλά μια θύελλα, που αν κρίνω από όσα βλέπω, δεν απασχολεί σοβαρά την πολιτική ηγεσία της χώρας συνολικά.

Γι’ αυτό επαναλαμβάνω ότι την τελική ευθύνη σε ώρες κρίσιμες όπως αυτές που περνάμε τώρα και που θα γίνονται ολοένα και πιο επικίνδυνες για την ίδια την επιβίωσή μας, την έχουμε όλοι ανεξαιρέτως οι Έλληνες.

Γι’ αυτό βοηθείστε να φτάσει η φωνή μου όσο γίνεται πιο πλατειά. Εσείς οφείλετε να σπάσετε το πέπλο της σιωπής με το οποίο με έχουν τυλίξει όλοι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για όλες αυτές τις αθλιότητες που ζήσαμε, που ζούμε και που θα ζήσουμε.

Αθήνα, 4.4.2018 

Μίκης Θεοδωράκης