Πλησιάζει και πάλι το Πάσχα. Πλησιάζουν οι μέρες της αθρόας σφαγής αθώων ζώων χάριν ενός βάρβαρου «εθίμου» που θα έπρεπε να έχει προ πολλού εκλείψει.

Βεβαίως αυτή είναι απλά μια πτυχή του όλου θέματος.

Κάθε μέρα διαβάζουμε όλο και περισσότερα περιστατικά κακοποίησης ζώων, περιστατικά φριχτά που «λογικά» δεν μπορεί να διαπράττονται από ανθρώπους και μάλιστα -πολλές φορές- από νέους ανθρώπους.

Τι δείχνει άραγε αυτό για την κοινωνία μας; Τι άλλο παρά την γενικευμένη σε όλους τους τομείς σήψη!

Η Πολιτεία είναι ανεπαρκής έως εντελώς απούσα. Ενώ θα ΄πρεπε να είναι παρούσα όχι μόνο κατασταλτικά αλλά πρώτα απ’ όλα παρέχοντας την ανάλογη ΠΑΙΔΕΙΑ από την νηπιακή ακόμα ηλικία. Αν βεβαίως θέλουμε πραγματικά να απαλλαγούμε κάποτε οριστικά από αυτή την «εθνική μας ντροπή».

Έτσι, όλο το βάρος πέφτει όπως πάντα στον «πατριωτισμό των Ελλήνων». Στους αφανείς ζωόφιλους που αφιερώνουν όλο τον ελεύθερο χρόνο τους και από το υστέρημά τους κάνουν ό,τι μπορούν.

Και φυσικά κανείς υπεύθυνος δεν μιλά για τα σφαγεία (που ίσως θα έπρεπε να είναι το πρώτο θέμα), για τα πειράματα, για την καταστροφή που έχει προκαλέσει ο άνθρωπος σε όλο το περιβάλλον του.

Δεν ωφελεί να κάνουμε ότι δεν ξέρουμε.

Ας αρχίσουμε αλλάζοντας τον εαυτό μας και ας αγωνιστούμε παράλληλα για να αλλάξει η απαράδεκτη αυτή κατάσταση γύρω μας.

Είναι καιρός να κάνουμε κάτι.

Είναι καιρός να πάψουμε να ντρεπόμαστε που είμαστε άνθρωποι!