Ι

Λιώσαμε τις καρδιές μας μες στα δάκρυα

και γονατίσαμε σα σε θεό μπροστά στη θλίψη.

Κι όταν αγαπήσαμε κι όταν μισήσαμε

βρήκαμε πως το μίσος κι η αγάπη μας

δεν μπόρεσε να πάει αλλού έξω από μας

και βάλαμε σε κάποιον άλλο την καρδιά μας

να τη μισήσουμε, να τη λατρέψουμε.

    *

ΙΙ

Μας βαραίνει η αμαρτία της αγάπης και της ζωής.

    *

Οι καρδούλες που πλανιώνται μεθυσμένες

τρελλές ανάμεσα στις ευτυχίες φτάνει

μόνο έν' ανάσαμα να τις ραγίσει, πικραμένο.

Η μεγάλη Ψυχή δεν απορεί:

Γνωρίζει και περιμένει.

    *

Τώρα το κύμα το κινά μια νέα πνοή

κι ήμερα πια στην αμμουδιά το σέρνει

στην αγκαλιά τη μυστική του πέλαου

αρμονία φέρνει

και στ' ακρογιάλι τη σκορπά μ' ένα φιλί.

Αθήνα,  1943