Η ημερίδα της Πάφου της 1.7.2017 οργανώθηκε με πρωτοβουλία της «Ομάδας των 10 για το Κυπριακό» την 1^η Ιουλίου 2017 σε συνεργασία με  τον Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο, εν όψει της πολιτικής περιπέτειας  του μεγάλου εθνικού θέματος της Κυπριακής  Δημοκρατίας, την οποία  επαναδρομολόγησαν οι δύο τελευταίες διασκέψεις της Γενεύης, μετά τη συντριβή του διαβόητου «Σχεδίου Ανάν»  στο τείχος του πατριωτισμού των ελεύθερων Ελληνοκυπρίων και του αείμνηστου Προέδρου της Τάσσου Παπαδόπουλου. Η «Ομάδα των 10 για το Κυπριακό» συστήθηκε με πρωτοβουλία του Πρέσβη  ε.τ. Περικλή Νεάρχου το 2016, για τον αγώνα κατά της νέα προσπάθειας κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κυρίαρχου κράτους, που εκδηλώθηκε επίσημα με τις τελευταίες δύο διασκέψεις της Γενεύης. Στην Ημερίδα ήταν ομιλητές από την εν λόγω Ομάδα επιστήμονες που κάλυψαν με τις εισηγήσεις τους ένα ευρύτατο φάσμα επιστημονικής γνώσης για το μεγάλο εθνικό ζήτημα και προκάλεσαν μια υψηλού επιπέδου συζήτηση με το κοινό της κατάμεστης αίθουσας. Ομιλητές της Ομάδας ήταν οι εξής: Αλευρομάγειρος Δημήτρης, Αντιστράτηγος ε.α., Υπερασπιστής της Λευκωσίας το 1974,  Αξελός Λουκάς, Δρ. του Παν/μίου Αθηνών, Εκδότης των Εκδόσεων «Στοχαστής» και του περιοδικού «Τετράδια», Γρίβας Κωνσταντίνος, Καθηγητής Γεωπολιτικής της Σχολής Ευελπίδων, Ήφαιστος Πανίκος, Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Κασιμάτης Γιώργος, Ομ. Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου, ιδρυτικό μέλος και Επίτιμος Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων και της Διεθνούς Ένωσης Συνταγματικού Δικαίου, Μάζης Ιωάννης, Καθηγητής Οικονομικής και Γεωπολιτικής, Πρόεδρος του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νεάρχου Περικλής, Πρέσβυς ε.τ.,   Στοφορόπουλος Θέμος, πρώην Πρέσβυς της Ελλάδος στην Κύπρο,  Φίλιας Βασίλης, Ομ. Καθηγητής Κοινωνιολογίας και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου.

 Αυτή η συζήτηση παρήγαγε ένα πλούσιο υλικό για ουσιαστική και μη χειραγωγημένη ενημέρωση του Κυπριακού Λαού ως προς τους άμεσους κινδύνους της ύπαρξης του. Λεπτομέρειες της συζήτησης αυτής μπορεί κανείς να αναζητήσει στο κείμενο που έδωσε η Ομάδα στη δημοσιότητα.

Στο παρόν κείμενο καταγράφομε συνοπτικά τρείς βασικούς κύκλους συμπερασματικών σκέψεων, οι οποίες προκύπτουν από τις συζητήσεις της Ημερίδας της Πάφου, εκφράζουν το όλο πνεύμα των εισηγήσεων και στηρίζονται στέρεα στο διεθνές δίκαιο και στο δίκαιο  της  Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και στο Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι σκέψεις που διατυπώνονται στο κείμενο αυτό αποτελούν, κατά τη γνώμη μας, τη μόνη ισχυρή και αποτελεσματική πολιτική ασπίδα λαϊκής και εθνικής άμυνας της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία, δυστυχώς, έχουν ρίψει κατάχαμα οι πολιτικές ηγεσίες που είναι επίσημα ταγμένες να την κρατούν ψηλά.

Υπάρχουν πολλές φωνές και σιωπηρές δυνάμεις που αποκρούουν μετά βδελυγμίας το ειδεχθές εθνικό έγκλημα  κατά της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του Κυπριακού Λαού και συνάμα το διεθνές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Ανάμεσα στις φωνές αυτές ξεχωρίζει το γεμάτο πατριωτισμό και μαχητικότητα κείμενο, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες ο Μίκης Θεοδωράκης για το διαρκές έγκλημα που τελείται κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι μια δυνατή φωνή του μεγάλου Έλληνα και παγκόσμιας εμβέλειας Δημιουργού για το «χρυσοπράσινο φύλλο, ριγμένο στο πέλαγο». Το κείμενο αυτό, που συζητείται ευρύτατα  στην Ελλάδα και στην Κύπρο και ανυψώνει το ηθικό του κυπριακού Ελληνισμού, υπογράφω και με τις δικές μου σκέψεις:

Πρώτος κύκλος σκέψεων: Το πραγματικό  «Κυπριακό Πρόβλημα»

1. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κυρίαρχο και ενιαίο κράτος, η δε κυριαρχία του, το δημοκρατικό του πολίτευμα και τα δικαιώματα του ενιαίου λαού του ως κυρίαρχου οργάνου και ως κοινωνίας των μελών του  τελούν υπό την εγγύηση: του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των οποίων αποτελεί ισότιμο μέλος, των ειδικών αποφάσεων και Πράξεων του Παγκόσμιου Οργανισμού και της Συνθήκης Ένωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας με την ΕΕ, του Καταστατικού Χάρτη των ΗΕ, του γενικού διεθνούς δικαίου και των Συνθηκών της ΕΕ, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και , τέλος, του ισχύοντος Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και, ειδικότερα, των διατάξεών του εκείνων που δεν υπόκεινται σε αναθεώρηση. Η ισχύς της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ενιαίου κυρίαρχου κράτους είναι διεθνώς ακλόνητη.
2. Το μοναδικό αντικείμενο «επίλυσης του Κυπριακού», που είναι σύμφωνο με το σύνολο του παραπάνω υπερκείμενου δικαίου, είναι η πλήρης αποκατάσταση της συνταγματικής και διεθνούς νομιμότητας στο παράνομα κατεχόμενο μέρος του εδάφους της, με άμεση και πλήρη αποχώρηση των δυνάμεων κατοχής από τα κατεχόμενα εδάφη και με ριζική άρση όλων των στοιχείων της παράνομης κατοχής και των συνεπειών της.
3. Οι εγγυήτριες χώρες Ελλάδα, Τουρκία και Ηνωμένο Βασίλειο, σύμφωνα με τη Σύμβαση Εγγύησης του 1959, που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του Συντάγματος, έχουν μόνο μία αρμοδιότητα: τη διαφύλαξη της ακεραιότητας της κυριαρχίας, του δημοκρατικού πολιτεύματος και του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επομένως δεν έχουν καμιά αρμοδιότητα να διατυπώνουν απόψεις ή να συμμετέχουν σε συζητήσεις για μεταβολή του πολιτικού συστήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και για παραχωρήσεις δικαιωμάτων κυριαρχίας, δημοκρατίας και διακυβέρνησης, που ανήκουν στον ενιαίο Λαό του κυρίαρχου κράτους. Με τη συμμετοχή τους σε τέτοιες συζητήσεις, όπως σήμερα στη Γενεύη, υπερβαίνουν και καταχρώνται την αρμοδιότητά τους και παραβιάζουν βαρύτατα οι ίδιες την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
4. Η από χρόνια εκτροπή του αντικειμένου της «Λύσης» του «Κυπριακού» από το νόμιμο αντικείμενο της προστασίας της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κυρίαρχου ενιαίου κράτους και της κατάργησης του καθεστώτος της παράνομης κατοχής τμήματός της  σε αντικείμενο κατάλυσης του κυρίαρχου ενιαίου κράτους σε μη κυρίαρχο μόρφωμα δεν αποτελεί διεθνώς τετελεσμένο γεγονός και νέα βάση νομιμότητας για ανατροπή του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και της μορφής του κράτους της. Πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους τους πολίτες της Δημοκρατίας ότι αυτό δεν είναι ουτοπία, αλλά πολιτικά ρεαλιστική βάση για τις πολιτικές αξιώσεις στο επίπεδο του ΟΗΕ και της ΕΕ.
5. Ουτοπία είναι η όποια σκέψη και ελπίδα ότι μπορεί να επιβιώσουν η κυπριακή οντότητα και ταυτότητα των Κυπρίων πολιτών, η εθνική τους περιουσία, η πλούσια κυπριακή οικονομία, η κυπριακή παιδεία, ο κυπριακός πολιτισμός χωρίς κυρίαρχη Κυπριακή Δημοκρατία

Δεύτερος κύκλος σκέψεων: Η παράνομη Διάσκεψη της Γενεύης

1. Το αντικείμενο των συζητήσεων της Γενεύης, από τη στιγμή που δεν ήταν αποκλειστικά και μόνο συζήτηση ολοκληρωτικής άρσης της παράνομης κατοχής και προσβολής της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών της, αλλά αφορούσε και μεταβολή των συνταγματικών βάσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποτέλεσε κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας και της μορφής του κράτους, όπως είναι εγγυημένα από το Σύνταγμά της, από τον ΟΗΕ, από την ΕΕ και από το υπερεθνικό δίκαιο. Η συζήτηση θεμάτων, όπως το πολιτειακό σύστημα, τα δικαιώματα και ποσοστά συμμετοχής στη διακυβέρνηση και στο έδαφος των κοινοτήτων και τα παρόμοια αποτελούν βαρύτατη επέμβαση στη λαϊκή κυριαρχία και στη συνταγματική τάξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
2. Η διάσκεψη της Γενεύης είναι κατά το διεθνές δίκαιο ανυπόστατη, εκτός του παράνομου αντικειμένου της,  επιπλέον και λόγω παράνομης σύνθεσης όσο και λόγω παραβίασης της αρμοδιότητας και της αποστολής των συμμετεχόντων. Συγκεκριμένα:

α. Η πλήρης απουσία του κυρίαρχου ενιαίου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας –πρωτοφανές φαινόμενο στη νεότερη ιστορία του διεθνούς δικαίου- από διεθνούς επιπέδου διάσκεψη με θέμα τη μορφή και την ίδια την ύπαρξη της ίδιας. Θυμίζει τα Συμβούλια του Λονδίνου και της Ιεράς Συμμαχίας του 19^ου, που καθόριζαν τα εθνικά κράτη, τα προτεκτοράτα και της αποικίες των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης.

β. Η συμμετοχή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας σε διεθνή διάσκεψη, όχι ως εκπροσώπου της, όπως ορίζει το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο, αλλά ως εκπροσώπου ενός μέρους της, μιας κοινότητας, που είναι προϊόν παράνομης εισβολής, χωρίς καμιά διεθνή ή εθνική νομική υπόσταση. Αυτό αποτελεί βαρύτατη παραβίαση του Συντάγματος και της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

γ. Η συμμετοχή του παράνομου αρχηγού της και χωρίς νόμιμη βάση «εκπροσώπου» της κατεχόμενης περιοχής της Κυπριακής Δημοκρατίας και του καθεστώτος κατοχής. Η αποδοχή αυτού του «εκπροσώπου» σε διεθνή διάσκεψη αποτελεί βαρύτατη παραβίαση της κυριαρχίας και του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς και του διεθνούς δικαίου.

δ. Η παράνομη συμμετοχή των εγγυητριών χωρών χωρίς αρμοδιότητα και με κατάχρηση εξουσίας για το αντικείμενο της Διάσκεψης.

ε. Η αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο και με υπέρβαση εξουσίας πρωτοβουλία για τη Διάσκεψη της Γενεύης και η συμμετοχή σ’ αυτή της Γενικής Γραμματείας του ΟΗΕ. Η Γενική Γραμματεία είναι εντολοδόχος του Συμβουλίου Ασφαλείας παροχής καλών υπηρεσιών  για την προστασία της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι για την μεταβολή ή την κατάλυσή της. Η υποχρέωσή της ήταν να αποτρέψει την παράνομη Διάσκεψη και να παράσχει υπηρεσίες για την αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητα στα Κατεχόμενα.

στ. Η αποδοχή της Διάσκεψης και η παρουσία σ’ αυτήν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ είχε την υποχρέωση –με βάση τις Συνθήκες της Ένωσης- να την αποτρέψει και να αξιώσει την πλήρη αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας της κυριαρχίας της Κυπριακής  Δημοκρατίας στα Κατεχόμενα και του «ευρωπαϊκού κεκτημένου» των πολιτών της. Χωρίς αυτή τη στάση, με τί κύρος αξιώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει μέλη κυρίαρχα, δημοκρατικά και με πλήρη προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων του λαού τους;

3. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να παρακαμφθεί ο Λαός της Κυπριακής Δημοκρατίας και να δοθεί οποιαδήποτε λύση με αναθεώρηση του Συντάγματος. Οποιαδήποτε τέτοια σκέψη –η οποία ήταν και στο τραπέζι της Διάσκεψης- προσκρούει στις μη αναθεωρήσιμες διατάξεις του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και στο διεθνές δίκαιο και θα είναι νομικά και ουσιαστικά ανυπόστατη.

Τελικός κύκλος σκέψεων: Η ανάγκη ουσιώδους αλλαγής της πολιτικής

1. Βασικό συμπέρασμα που εξάγεται από την Ημερίδα της Πάφου ήταν να υπάρξει ριζική αλλαγή στρατηγικής  στην πολιτική αντιμετώπισης του Κυπριακού ζητήματος με τις ακόλουθες βάσεις:

α. Την αδιαπραγμάτευτη βάση όλων των συζητήσεων να αποτελεί και να παραμείνει αλώβητη η κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

β. Την αδιαπραγμάτευτη βάση νομιμότητας, όπως αυτή καθορίζεται: από τις αποφάσεις του ΟΗΕ και τον Καταστατικό του Χάρτη, το διεθνές δίκαιο, το δίκαιο της ΕΕ  και το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» της Κυριακής Δημοκρατίας ως  ισότιμου μέλους της και, προ παντός από το ισχύον Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

γ. Σε πρώτο πλάνο της πολιτικής των εσωτερικών και διεθνών συζητήσεων να είναι ένα και μόνο αντικείμενο: η πλήρης κατάργηση της παράνομης κατοχής κυπριακών εδαφών και πλήρης αποχώρηση όλων των δυνάμεων κατοχής, και ολοκληρωτική απάλειψη των μέσων επιβολής της. Αυτό είναι έργο, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τις σχετικές διεθνείς συνθήκες και αποφάσεις: πρωτίστως της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ενιαίου κυρίαρχου κράτους, και ακολούθως του ΟΗΕ και της ΕΕ, καθώς και των εγγυητριών χωρών, που δε χρειάζονται πια, αλλά όσο υπάρχουν.

δ. Το δεύτερο πλάνο πολιτικής, που περιλαμβάνει κάθε επακόλουθο ζήτημα της παράνομης εισβολής και κατοχής, καθώς και κάθε ζήτημα πολιτειακής διαμόρφωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και διαμόρφωσής του πολιτεύματος και της συνταγματικής τάξης της, πρέπει να μείνει απαρεγκλίτως αναφαίρετο δικαίωμα και αντικείμενο της κυρίαρχης Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς «κατεχόμενα εδάφη» και με ολόκληρο το Λαό της ελεύθερο.

2. Η σωστή πολιτική  είναι έργο του Λαού της Κυπριακής Δημοκρατίας και των πολιτικών εκπροσώπων της και ανήκει στον πατριωτισμό τους.
3. Ο Λαός έχει όλη τη δύναμη και την συνταγματική υποχρέωση να αποτρέψει την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας με ένα βροντερό ΟΧΙ –όπως επιβάλλει η ιστορία του- και με όλα τα μέσα άσκησης του διεθνώς αναγνωρισμένου δικαιώματος της αντίστασης.
4. Ο λαός έχει όλη την πολιτική δύναμη – με ή και χωρίς την πολιτική ηγεσία του- να κινήσει τους διεθνείς οργανισμούς. Μην ξεχνάμε ότι από κοινωνικές ομάδες κινήθηκε το Συμβούλιο της Ευρώπης για τη αποπομπή του δικτατορικού καθεστώτος της Ελλάδας από το σώμα των μελών του.
5. Για την ουσιώδη αυτή αλλαγή της πολιτικής του Κυπριακού απαιτείται, ο Κυπριακός Λαός: πρώτον, να ενημερωθεί σωστά από Έλληνες και Κυπρίους πατριώτες και από ανθρώπους γενικότερα που είναι ελεύθεροι, διαθέτοντας «αρετήν και τόλμην», και δεύτερον, να συνειδητοποιήσει ότι χωρίς κυρίαρχη Κυπριακή Δημοκρατία θα χάσει κάθε προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων του για την εθνική του περιουσία, τις περιουσίες και την οικονομική δράση των πολιτών του, την πατρίδα του, τον πολιτισμό του και γενικά για την κοινωνική και πολιτική του οντότητα ως λαού.
6. Όσο αφορά στους πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας, οφείλουν να συνειδητοποιήσουν: πρώτον, ότι η κατάλυσή της ως κυρίαρχου εθνικού κράτους, η οποία δρομολογήθηκε επίσημα από το 2010 με τις δανειακές συμβάσεις κατοχής της, αρχίζει από την Κύπρο και τελειώνει στη Θράκη, δεύτερον, ότι το Κυπριακό αποτελεί ενιαίο υπαρξιακό εθνικό πρόβλημα της Ελληνικής και της Κυπριακής Δημοκρατίας, και τρίτον, ότι ο λαός των δύο Δημοκρατιών οφείλει να αναβιώσει από κοινού το θεμελιώδους πολιτικής σημασίας «ενιαίο αμυντικό δόγμα», που δολίως εγκαταλείφθηκε από τις πολιτικές ηγεσίες και των δύο μερών, και να το μετουσιώσει σε αδιάσπαστο «ενιαίο δόγμα αντίστασης» κατά της κατάλυσής τους ως ελεύθερων λαών.

Πάφος, Ιούλιος 2017