Αγαπημένε μου Guy,

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έφυγες για πάντα εσύ που με την αγάπη και την φιλία σου ήσουν το πιο πολύτιμο στήριγμά μου από την στιγμή που σε γνώρισα, εδώ και 43 περίπου χρόνια, μέχρι αυτή τη στιγμή που σε χάνω για πάντα.

Σε ευγνωμονώ, γιατί πίστεψες στη μουσική μου και στο έργο μου, συχνά μόνος εναντίον όλων των άλλων και με στήριξες στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Τόσο, που κάποια στιγμή ένοιωσα πως πρέπει να συνεχίσω να προχωρώ έστω και μόνο για να δικαιώσω τον αγώνα σου και να σου δώσω χαρά.

Όμως δεν είναι μόνο η δυνατή σκέψη σου, η βαθειά σου μόρφωση και η ατσάλινη θέλησή σου που σε ξεχώριζαν απ’ όλους τους άλλους αλλά κυρίως η μοναδική ευγένεια της ψυχής σου και η ακεραιότητα του χαρακτήρα σου.

Ήσουν ακέραιος και ασυμβίβαστος. Μεγάλες αρετές, σπάνιες στην σκοτεινή εποχή μας, που με φώτιζαν και με οδηγούσαν στα δύσβατα μονοπάτια της ζωής μου.

Πόσο ευτυχής, πόσο ευλογημένος ήμουν, αγαπητέ μου Guy, που σε γνώρισα και συνδέθηκα τόσο στενά μαζί σου και με την πιστή, την άξια, την πολύτιμη σύντροφο της ζωής σου, την πολυαγαπημένη μας Ariel…

Και τώρα εσύ έφυγες και με άφησες μόνο, χωρίς την πολύτιμη αγάπη σου, την ακλόνητη πίστη σου και το απαράμιλλο ήθος σου που υπήρξαν από τα πολυτιμότερα δώρα που μου χάρισε η ζωή.

Τώρα σε βλέπω και σε αγκαλιάζω, έστω και από μακριά, για τελευταία φορά. Όμως να ξέρεις, πως σ’ αυτό το μακρινό σου ταξίδι, ο αγαπημένος σου φίλος Μίκης θα είναι πάντα κοντά σου.  Η μεγάλη μου αγάπη, η ευγνωμοσύνη μου, ο βαθύς σεβασμός μου, η σκέψη μου, οι ευχαριστίες μου και πάνω απ’ όλα η Μουσική μου που τόσο πολύ την πίστεψες και την αγάπησες, θα σε συνοδεύουν για πάντα στο μακρινό σου ταξίδι.

Αντίο, αγαπημένε μου φίλε.

Αθήνα, 27.5.2016

Μίκης Θεοδωράκης