Μέσα στη σημερινή ιστορική συγκυρία η μοναδικότητα της ιδεολογίας της Σπίθας είναι ότι τοποθετείται έξω και ενάντια στο Σύστημα. Με την προοπτική μιας νέας προεκλογικής περιόδου, είναι ανάγκη να προβληθούν ξανά όλα τα άρθρα και οι αποφάσεις που απηχούν καθαρά και σε βάθος αυτή τη βασική αντίθεση που μας χωρίζει κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος διεκδικεί να αναλάβει κυρίαρχο ρόλο στη διαχείριση της εθνικής ζωής, που όπως είναι γνωστό κυριαρχείται από το Σύστημα.

 
Παραθέτουμε λοιπόν κάποιες σκέψεις του Μίκη Θεοδωράκη, όπως τις γνωρίσαμε από τον καιρό που αγωνιζόμασταν μέσα στις γραμμές της Σπίθας ως σήμερα:
 
«Το Σύστημα είναι μια πολύπλοκη υπόθεση. Στηρίζεται πάνω σε δυνατά βάθρα όπως λ.χ. την οικονομία και τα δυναμικά ερείσματα (στρατός, αστυνομία), όμως τη μεγαλύτερή του δύναμη την αντλεί από τον έλεγχο του Λαού. Για να το πετύχει, δημιουργεί - υποστηρίζει – προβάλλει τα όργανα της ιδεολογικής του προπαγάνδας, δηλαδή τη Διανόηση και την πολιτική, τους πολιτικούς, τα κόμματα και τους διανοητές, που δημιουργούν ένα πυκνό πλέγμα, ένα δίχτυ, μέσα στο οποίο εγκλωβίζουν ένα μεγάλο μέρος των εκπροσώπων του Λαού και τελικά τον ίδιο τον Λαό. Επομένως μπορούμε να πούμε, ότι ο ίδιος ο Λαός αποτελεί το βασικό στήριγμα του Συστήματος.
 
Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα, ποια θα πρέπει να είναι η θέση και ο ρόλος των επαναστατών της Αριστεράς; Ο ρόλος τους είναι να βοηθήσουν τον Λαό να απεγκλωβιστεί και να ξεφύγει από το «δίχτυ» του Συστήματος. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος προκειμένου να φτάσει στο σημείο όπου θα μπορέσει να αναμετρηθεί με το Σύστημα δυναμικά. Γι’ αυτό το λόγο, όταν οι Ταγοί του Συστήματος, ντόπιοι και ξένοι, διαπίστωσαν ότι η Σπίθα έβαλε στόχο αυτή τη διαδικασία, δηλ. της συστηματικής ενημέρωσης του Λαού, προκειμένου να πετύχει το πρώτο στάδιο, δηλ. την απελευθέρωσή του από το ιδεολογικοπολιτικό δίχτυ του Συστήματος, εσήμανε συναγερμό, με στόχο την εκμηδένιση της Σπίθας. Πράγμα που τελικά πέτυχαν.
 
Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ που -συμφωνώντας κατ’ αρχήν για τη δημιουργία του Μετώπου «ΕΛΛΑΔΑ»- προς στιγμήν φάνηκε να συμφωνεί με την παραπάνω ανάλυση, με την πολιτική του που αποβλέπει στην κατάκτηση της κυβέρνησης, ουσιαστικά προσθέτει νέες και φρέσκιες δυνάμεις στο ιδεολογικοπολιτικό οπλοστάσιο του Συστήματος. Και μάλιστα τη στιγμή που η καταβαράθρωση των πιστών στο Σύστημα δυνάμεων (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ) κάνει αναγκαία την ύπαρξη ενός νέου διαχειριστή της δικής του παντοκρατορίας.
 
Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ευθύνεται μόνο για την εγκατάλειψη της προσπάθειας για το ξύπνημα του Λαού από τον λήθαργο στον οποίο τον έχουν ρίξει οι ιδεολογικοπολιτικές δυνάμεις του Συστήματος αλλά κυρίως για την προσφορά του στην ανανέωση των μορφών ελέγχου του παγιδευμένου Λαού. Αυτό δηλαδή που πέτυχε το ΠΑΣΟΚ σε μια ιστορική στιγμή, που μεγάλες λαϊκές μάζες τρύπησαν το «δίχτυ» και απελευθερωμένες από την ιδεολογία του Συστήματος άρχισαν να ψάχνουν μορφές πολιτικής οργάνωσης. Και επειδή η τρύπα στο «δίχτυ» είχε την ταυτότητα της Αριστεράς, ο Ανδρέας για να την φράξει, χρησιμοποίησε αριστερή υπερεπαναστατική φρασεολογία οδηγώντας τους απελευθερωμένους από την παγίδα της Εξουσίας, και πάλι στην αγκαλιά του Συστήματος.
 
Το αποτέλεσμα τελικά ήταν η σημερινή διάλυση της χώρας. Όμως αυτό δεν είναι ακόμα ο πάτος. Υπάρχουν και άλλα σκαλιά να κατεβούμε, όπως το να χάσει ο Λαός μας κάθε ελπίδα για την κατάκτηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας, με κατάληξη την πλήρη αποδοχή από το σύνολο των παραγόντων κάθε είδους και επομένως όλου του ελληνικού λαού, του ρόλου της χώρας μας με ένα αποικιακού τύπου καθεστώς, με υπάκουους πιστούς στο διεθνές Σύστημα Εξουσίας με προοπτική δεκαετιών».
 
Οι συντελεστές του Θεοδωρακισμού